Jordanië

Na een lange trip op de ferry tussen Nuweiba en Aqaba kwamen we dan eindelijk aan in Jordanië. De ferry had niet echt een vast schema, pas als hij vol zat vertrekt hij… Kun je dat inbeelden dat de treinen in België pas aanzetten eens ze vol zitten? En leg het dan maar eens uit aan je baas als je weer eens 4 uur te laat arriveert…

De volgende dag stond er een tocht op het programma in de Wadi Rum-woestijn. Met 4x4’s gingen we door de zandduinen op zoek naar arches, theetje drinken bij zonsondergang, om dan in een tentenkamp bij de bedouins te overnachten. We hadden allemaal een tentje gekregen, maar deze kans krijg je maar 1 keer om echt onder de sterren te slapen. Ik kroop weliswaar dicht bij het kampvuur, want de temperatuur daalde ’s nachts nogal. Dus sleepte ik mijn matras uit m’n tentje, maakte ik mijn nestje bij het kampvuur, om zo onder een adembenemende sterrenhemel in slaap te vallen. Het is een mooi beeld, maar een uurtje later kwam er meer wind opzetten waardoor de vurige assen over mijn matras vlogen. Ik begon ook meer rook in te ademen, waardoor het plots niet meer zo gezellig was. Ik had geen zin om mezelf te moeten blussen, dus besloot ik maar om met mijn matras terug naar mijn tent te gaan…

Het hoogtepunt van Jordanië is natuurlijk Petra! Ter voorbereiding bezochten we eerst Little Petra, om dan de dag erna aan het grote werk te beginnen. Wat een fantastische wandeling was het door “the siq”, een pad door de canyon waar alle handelaars van die tijd door moesten om handel te drijven met elkaar. Dit pad was langer dan een kilometer, om te eindigen bij de befaamde “treasury”, het bekendste beeld van Petra: de spleet van de Siq, waardoor je een stuk van “the treasury” kon zien. Tijdens de wandeling dachten we dat we na elke bocht op “the treasury” zouden botsen, tot onze gids ons bij ons pietje had. Hij gaf hier en daar uitleg, dus liet hij ons op een bepaald moment achter ons naar boven kijken, liet ons zoeken naar iets (die er dus duidelijk niet was), om vervolgens te zeggen: “okay, there’s nothing to see there, but turn around”, en daar was het dan: het einde van the siq met “the treasury”!! Het is terecht één van de zeven wereldwonderen.

Als je “the treasury” van dichtbij bekijkt zijn er overal kogelinslagen te zien. Ze dachten vroeger dat er in de kroon en in de zuilen schatten zaten, dus schoten ze erop om te zien als het niet hol was en vol met goud zat. Niet dus, het was een begraafplaats. De bedouins waren nomaden dus ze onderhielden hun begraafplaatsen meer dan hun huizen. We kwamen als allereerste toeristen toe op de site, dus de wandeling was rustgevend en de foto’s zonder andere toeristen. Na “the treasury” wandelden we verder, want Petra was een grote stad met grotten, paden en een gesofisticeerd watersysteem. Na een kleine trektocht over een heuvel (800 treden), zagen we dan “the monastery”. Even groot als “the treasury” maar de tand des tijds heeft hier meer schade aangericht. Dan kregen we wat vrije tijd en zijn we beginnen rondlopen in alle paadjes die langs de canyons naar boven liepen. We hebben er de hele dag in rondgelopen. Petra is dus zeker niet alleen “the treasury”!

’s Avonds gingen we dan naar Petra by night. Heel the Siq verlicht met zakjes met kaarsen in, om ook “the treasury” verlicht door de zakjes met een ander beeld te zien! Wat muziek en thee erbij, en een sterrenhemel die door de canyon doorkwam en het werd opeens een heel andere ervaring. Een aanrader!

Als toemaatje bij dit alles kregen we dan de kans om te drijven in de dode zee. Omdat het water zo zoutig is, kon je onmogelijk zinken. Een heel leuke ervaring, maar als je ergens wondjes had, dan weet je precies waar! Ik was nogal verbrand van de zon van in Petra rond te lopen, dus dat begon opeens te branden, ik stond in vuur en vlam. Ook het modderbadje hielp niet, dus tijd voor een douche om al dat zout ervan te krijgen! Best dat ik dan wat kon genieten in het zwembad van de uitbaters van dat stukje strand. Ik had trouwens heel wat bekijks, want door mijn tijgerbroekje aan te doen, staarden de mensen nogal. Maar ik kende niemand, dus I don’t care wi! Voor de mensen die het nog niet weten: ik heb een aantal opdrachten meegekregen en één ervan was om bij contact met water dat broekje aan te doen (thx to Alessia). Dus het is niet echt mijn eerste keuze “zwembroek”, maar ik volbreng mijn opdrachten (tot nu toe) nog steeds met glans. De laatste dag hier in Jordanië hingen we wat rond in Amann, waar we de citadel en de tempel van Hercules nog bezochten.

Morgen vertrek ik dan naar Moskou om daar de transsiberische railway te nemen die me tot in Peking zal brengen. To be continued…