Maleisië & Singapore

In Maleisië hielden we halt in Kuala Lumpur. Grootstad met als symbool de Petronas Twin Towers. Met de Mc Donalds naast de deur van onze hostel, waar we een Big Mac menu konden eten voor nog geen 2 euro, zijn we daar misschien net iets teveel langs geweest… Ook al de rest was goedkoop, behalve alcohol, dus we moesten onze feesthoed even aan de kant laten staan.

Kuala Lumpur verken je het beste met de monorail en de metro. Zo kon je goedkoop en snel de stad zien, al keek ik het meeste uit naar de Twin Towers. Vanuit elke hoek van de stad kon je Towers wel van ergens zien. Gigantisch en ’s avonds prachtig verlicht. Het was wel duur maar ik moest ook tot in de top van de Towers gaan! Wat een zicht van op de 86ste verdieping! De hele stad ligt aan je voeten, als je geen hoogtevrees had, zou je er hier wel krijgen. Na 9/11 de hoogste Twin Towers ter wereld.

Ook Chow Kit en Chinatown hebben we bezocht… Een heel doolhof van kraampjes in kleine straatjes, je kon geen kant meer op. Ze blijven je lastig vallen en zetten je in ’t zak wanneer ze kunnen… Maar het bleef wel spotgoedkoop. T-shirts, schoenen, hemden, riemen, gsm’s en computermateriaal… Allemaal merknamen, allemaal echte … fake. Soms viel het wel op als ook de naam veranderde: schoenen van Mike, parfum van Hugo Boos, … “Same same, but different” denken ze hier waarschijnlijk.

Dan op de bus naar Singapore (die we wonder bij wonder niet misten). Vanaf we toekwamen was het de metro nemen naar Marina Bay. Ik had 1 nacht geboekt in het 5 sterrenhotel Marina Bay Sands, met 1 speciale reden: om te kunnen zwemmen in de infinity-pool. Het hoogste zwembad ter wereld, met de illusie dat het water net tot aan de boord komt en dat je dan de afgrond hebt. Eigenlijk niks gevaarlijk aan want een halve meter lager was er nog een extra rand om het water op te vangen en als veiligheid als er toch iemand zou over vallen. Fenomenale ervaring. Op die hoogte zwemmen, naar beneden kijken en dan nog met dat speciale effect. Het was het elke euro waard. Ook de kamer waar we in verbleven was poepsjiek. De matras en de kussens superzacht, wat een verschil met de ‘planken’ waar ik soms op moet slapen in de hostels. Toch verbleven we het meeste van de tijd in het zwembad. Het weer kon wel iets beter zijn, want het begon opeens te gieten. En eigenlijk een geluk bij een ongeluk, want hop, iedereen uit het zwembad. Dus Maene erin hé, heel de infinitypool voor mezelf! Ik zat er helemaal alleen in. Super! Toen de bliksem dichter kwam ben ik er dan ook maar uitgegaan, ik wou de dag erna niet in de krant staan.

Ook ’s avonds toen het donker werd, werd de stad opgelicht door de duizenden lichtjes van gebouwen, auto’s en straten van Singapore. Ik heb nog nooit zo lang in een zwembad gezeten als toen. Het zwembad had zicht op de stad, wou je naar de kant van de haven om het zicht te bewonderen kon je dit doen vanuit … de jacuzzi’s. Eventjes de grote meneer uithangen en boven onze stand leven… Het kon voor een keer geen kwaad want de dag erna stonden we met de voeten al weer op de grond in een veel te warme kamer met vuile douches, met nog 6 anderen in stapelbedden waar de wifi heel de tijd uitviel, enz.…

In Singapore is het trouwens verschrikkelijk duur, maar wel prachtig onderhouden. Je kon er van de grond eten. Op straat geen enkele sigarettenpeuk, geen zwerfvuil, allemaal heel proper gehouden. Je merkt wel dat er in deze stad geld zit, zo passeerden we een fancy hotel met de parking voor de deur met Porsches, Bentleys, Lamorghinis, Rolls Royces... Hallo kroket, normaal ben ik geen autofanaat maar toen hebben we toch even stilgestaan. Net toen wij in Singapore waren, was het feestdag voor Maleisië en Indonesië, met als gevolg heel veel volk. Weer warm en doef weer en toen we even uitrustten op een bankje, werden we om de 2 minuten gevraagd om samen op de foto te staan met Indonesische meisjes en vreemd genoeg ook een man. Ik had hetzelfde als eens meegemaakt in China. Die Aziaten zien niet veel blanke Europeanen zeker, of dachten ze nu dat Thomas Justin Bieber was, nu hij zijn haar laat groeien… Wie zal het zeggen… Ik vraag me wel altijd af wat ze dan doen met die foto’s. Afdrukken en in groot formaat ophangen in hun living? Het kan maar goed zijn voor ons zelfvertrouwen…

O ja, en jullie vragen zich waarschijnlijk of hoe het zit met ongelukkige Thomas? Na meermaals teveel te hebben betaald op de marktjes, is hij z’n flip flops gestolen in de hostel, is hij zijn bankkaart verloren en heb ik zijn nieuwe gsm die hij gekocht had in Maleisië laten vallen in de infinity-pool. Ik was vergeten dat die in die handdoek verwikkeld zat. (Sorryyyyy). Nu gaan we nog samen naar Bali, Indonesië voor een weekje (hopelijk met wat minder ongelukjes) en dan scheidden onze wegen terug. Na al dat getjool, eindelijk nog wat genieten van zon, zee en strand. To be continued…