Indonesië (Bali)

Toen we onze vlucht wilden nemen in Singapore zeiden ze ons dat de vlucht overboekt was. We begonnen alweer te vloeken, maar kregen een vlucht in de plaats die vroeger vertrok én in business class, waar we nog gratis konden eten en drinken in de business lounge voor we vertrokken. Hopla, zou het geluk dan toch nog aan onze kant staan? Thomas vloog in de kast met bier en vodka cola en ik propte m’n zak vol met eten al voor ’s avonds. Wij gingen met een grote glimlach naar Bali, met de gedachte dat we het geluk eindelijk aan onze kant hadden… tot we aan de band maar bleven wachten op onze bagage… Ze waren die kwijtgespeeld, door onze late wissel van die overgeboekte vlucht… *zucht…* Diezelfde avond lieten ze ons nog weten dat onze bagage nog in Singapore was en met een dag vertraging zou achterkomen. Het is met ups en downs sinds Thomas mee is, maar zo leren we relativeren. Thomas gaf Air Asia nog de volle laag omdat er geen compensatie was voor onze verloren tijd en de taxi’s die we moesten nemen om onze bagage terug te hebben. Het enige wat ze hadden voor ons waren excuses. Ik was al blij dat ik mijn zak terug had.

Op onze eerste avond, wachtend op telefoon van Air Asia, ontmoetten we aan onze hostel een bende jonge gasten, lokale bevolking die ons lieten proeven van Arak Bali, lokale drank met een hoog percentage alcohol, maar wel nog lekker. Thomas spoelde direct het slechte nieuws van onze bagage weg. Het gevoel met de mensen hier was helemaal anders dan in Thailand of Maleisië waar ze meer met dollartekens in hun ogen naar je toekwamen om toch maar iets van je te krijgen. Hier waren ze veel gastvrijer! De lokale bevolking had hier groot verlof en hun gastvrijheid werd weer bewezen toen ze ons de streek rond Kuta lieten zien. Dit kwam goed uit, want de wegmarkering trekt hier echt op de klo…mpen, nu konden we gewoon volgen met de brommertjes. Thomas had weer platte band, zoals telkens als we brommertjes huren. Deze keer neemt hij de platte band mee naar huis als herinnering. Ik had trouwens ook gelezen hoe corrupt de politie hier was en dat werd ook bewezen: ik werd naar de kant gehaald door een flik en ik wist direct hoe laat het was. Hij vertelde me hoe ik over een witte volle lijn reed, dat de papieren van de brommer copies waren en dat dit niet mocht, nog iets over mijn rijbewijs… Ik wist toen al dat hij gewoon redenen aan het zoeken was om me een boete op te leggen of om alles met “een minnelijke schikking” (lees: omkoping) te regelen. Moest hij nog geen redenen genoeg hebben, had ik waarschijnlijk nog een “boete” gekregen omdat het riempje van mijn helm niet dicht was of omdat ik een rode T-shirt aanhad. Nu, zo gezegd zo gedaan, met 200.000 rupiah (zo’n 12 euro) was ik er vanaf. Thomas werd ook nog hopeloos verliefd en sindsdien hebben we eigenlijk geen ongeluk meer gehad. Wat liefde toch met een mens kan doen hé.

Onze lokale gidsen konden ons naar meer afgelegen stranden brengen, met weinig toeristen en twee keer zo mooi als het bekende Kuta Beach. Bij Padang Beach waar we surfers aan het werk zagen op prachtige golven, en de dag erna toen we naar de tempel “Tanah Lot” gingen, bleven Thomas en Tasya onafscheidelijk. Des te beter voor mij want zo had ik ook mijn gids om mij naar het iets verdere Uluwatu te brengen. Een tempel aan de rand van een klif, met zicht op de Indische Oceaan. We kwamen toe wanneer de zon net onderging wat dus een fenomenaal zicht gaf van op de klif, met de weerspiegeling van de zon in het water met de klif en de tempel op de achtergrond… Super.

Om haar te bedanken gingen we zondagochtend nog mee met Tasya en haar familie naar de kerk. De charismatische christelijke kerk. Wat een verschil met de saaie diensten van bij ons. Er werd gezongen, gedanst en er stond zelfs een drummer en een gitarist op het podium. Als je de tekst niet kende, kon je volgen op een tv. Het leek meer op karaoke dan op een kerkdienst. Net zoals in Amerika zoals ik al eens had gezien op tv. Sommige vrouwen begonnen te roepen, anderen hard te lachen met de mopjes van de priester of sommigen lieten zich net iets teveel meevoeren in de tonen van de muziek zodat we bijna exorcistische verschijnselen zagen. Al bij al konden we toen onze lach nog net inhouden, maar het was wel eens een leuke ervaring.

Thomas werd niet enkel verliefd op Tasya maar ook op Bali. De vriendelijke mensen, de tropische temperaturen en de goedkope prijzen doen hem dromen van een leven hier, of dat echt werkelijkheid zal worden zal de tijd uitwijzen. Hij moest van beide toch afscheid nemen en keerde terug naar België.

Na Bali kan ik nu ook de deur van Azië achter me dichttrekken. Misschien daarbij nog even een kanttekening maken over een paar zaken waar ik eigenlijk niet veel over schrijf. Het is totnogtoe al een schitterende reis geweest, met prachtige plaatsen en fantastische mensen, maar om op die plaatsen te geraken moet er ook veel verplaatst worden. Bussen, (nacht)treinen, shuttles, ferry’s, taxi’s, tuktuks en vliegtuigen brengen me met een zware trekzak soms op onmogelijke uren met vele wachttijden naar de vele hostels waar ik overnacht. Om de drie dagen je zak maken, plaatsen zoeken om je was te doen, altijd met andere mensen in de kamer (die snurken of constant lawaai maken) enz… Mensen vergeten soms dat er aan deze prachtreis ook een keerzijde van de medaille is. Na bijna 5 maand begin ik toch mijn eigen bedje te missen of het eten van in België zoals normale stutjes of zelfs met de auto rijden. Maar dat weegt vooralsnog nog allemaal niet op tegen de plaatsen die ik zie of de momenten die ik beleef. Het enige die ik wel mis waar ik het enorm moeilijk mee heb is mijn vrouwtje. We doen het goed, houden ons sterk maar tellen beiden wel af naar het moment dat we opnieuw samen zullen zijn en ook als koppel terug verder kunnen. Ik wou dit toch ook even kwijt, om aan te tonen dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is tussen de mooie momenten die ik met jullie deel met mijn verhalen en foto’s.

Maar voor ik naar huis kom heb ik nog een dikke 2 maand te gaan om nog enkele speciale plaatsen te ontdekken, te beginnen met Australië! Sydney met de Opera House, Alice Springs met Ayers Rock en Cairns met het Great Barrier Reef wachten op me. Een nieuw avontuur ‘down under’. To be continued…