Nieuw Zeeland deel 1 (Auckland - Wellington)

Mijn woorden waren nog niet helemaal koud over dat mijn vluchten nice’n’easy mogen verlopen of mijn vlucht naar Auckland had vertraging met een uur, en dan nog twee uur en dan nog eens een uur. Blijkbaar waren er problemen met de motor. Dat is geruststellend... Uiteindelijk werd de vlucht geannuleerd en kon ik nog eens 5 uur later met een andere maatschappij toch vertrekken naar Nieuw Zeeland. Zo had ik bijna een volledige dag doorgebracht op de luchthaven van Sydney. Het hoort er allemaal bij dacht ik dan. Ik dacht het dan allemaal meegemaakt te hebben, maar ik moest de kelk tot op de bodem ledigen. Bij het aankomen in de luchthaven van Auckland hadden ze me gepakt!!! Ik was al door de controle maar de snuffelhond had het geroken! Ik moest mee met de douaneofficier en ik mocht het uitleggen… Ze vonden onderaan in mijn rugzak 0,17 kilogram BANANEN (staat gelijk aan een equivalent van één banaan). Ik had dit niet aangegeven op mijn formulier dat ik fruit importeerde, met de simpele reden dat ik niet wist dat die banaan er nog in zat. Dit werd bewezen aan de staat en de kleur van de banaan. Het is niet moeilijk dat die hond het rook, die banaan zat er al een week in. Ik werd samen met mijn banaan werd aan een grondig onderzoek onderworpen: de banaan werd gewogen (0,17 kg), kleur (zwart) en staat (rot) werden genoteerd en ook mijn gegevens werden genoteerd (zelfs mijn gedrag “excellent”). Zo werd er nog een uur gediscussieerd en kwam ik er met een waarschuwing vanaf. Fieuw… Later hoorde ik dat er 2 meisjes van mijn groep wél een boete van 400 NZ$ (zo’n 250 euro) moesten betalen voor het ‘smokkelen’ van respectievelijk 1 appel en 2 kiwi’s. Misschien hadden ze meer genade met mij omdat mijn vlucht geannuleerd werd en de wallen onder mijn ogen aantoonden dat ik er wel even genoeg van had die dag. Ik wist wel dat ze streng waren om hun ecosysteem te beschermen, maar ze gaan hier toch ver in. Na een korte nacht kon mijn Nieuw Zeelands avontuur dan eindelijk beginnen.

Ik ging mee met ‘Stray’, een soort van groepsreis met een hop-on en hop-off-methode. Als je iets langer op een locatie wou blijven, dan stap je af, en neem je het volgende busje van Stray, en anders bleef je op het busje. De chauffeur boekt je accommodaties en activiteiten en brengt je steeds tot die bestemmingen. Heel goed systeem want de lokale bussen reden enkel naar de grootsteden. Eerste dag kregen we al een prachtige wandeling met hoge watervallen in een dik bebost gebied. Een kleine voorbode op wat nog zou volgen. Dag 2 konden we gaan tuben (zoals in Laos met een rubberen band op een rivier) maar nu deden we dit binnenin een grot met ondergrondse tunnel. We kropen door de kleinste gaatjes in het donker met ons hoofdlampje aan. Toen we onze lichtjes moesten uitdoen, werd al snel duidelijk waarom: allemaal gloeiwormpjes in het plafond. Ze gaven een witgroene kleur af, het was als een ondergrondse sterrenhemel. Toch geen tijd voor romantiek want dan moesten we weer door het koude water naar het volgende ondergrondse deel met stalagmieten en stalactieten links en rechts van ons. Zo gingen we door tot we aan de andere kant van de vallei weer uitkwamen. De activiteiten zijn leuk en speciaal maar toch overprijst. Elke activiteit ging boven de 100 euro dus ik wist dat ik niet alles ging kunnen doen en keuzes ging moeten maken.

We leerden ook de Maori-cultuur kennen waar we de ‘haka’ leerden dansen. De bekende dans die de All Blacks, Nieuw Zeelands rugbyteam steeds uitvoeren om hun opponent te intimideren. Ook de hangi, het eten dat ondergronds werd klaargemaakt met hete stenen was om vingers bij af te lekken. En wie Nieuw Zeeland zegt, zegt ook “The Lord Of The Rings”. Zelf ben ik een grote fan van de films. Overal waar we komen zeggen ze ook welk stuk van The Lord Of The Rings er gefilmd werd: Minas Tirith, Mount Doom, Mordor, The Shire, enz… De bergketens waar de bakens in brand werden gestoken om iedereen te verwittigen dat er oorlog op komst was tegen de Orks!! Zo kreeg ik ook de kans om de filmset te bezoeken waar Frodo en Bilbo Baggins woonden in The Shire, en kregen we uitleg over hoe alles werd gefilmd zoals hoe Gandalf zoveel groter “gemaakt” werd dan Frodo enz… Heel leuk en interessant, de niet-kenners van de film moeten dit stukje maar overslaan én de films gaan bekijken! Op de terugweg zwommen we dan een geothermisch riviertje met lekker warm water die ondergronds verwarmd werd door lava. Het riekte wel nogal naar sulfaat dus een echt bad kon je het niet echt noemen. Ik had ook de kans om te skydiven (een klein vliegtuigje brengt je tot op 13.000 feet, dan spring je samen met een instructeur eruit, heb je een vrije val van 50 seconden en hopelijk opent de parachute die je veilig terug met beide voeten op de grond brengt). Ik had al getekend, er werd al een interviewtje afgenomen om te tonen hoe nerveus ik was, ik had mijn kledij en parachute al aan, zat al in het vliegtuig die al vertrok, maar helaas nooit de lucht in ging. De man die verantwoordelijk was voor de veiligheid liet ons niet opstijgen wegens te gevaarlijk (teveel wolken en wind opeens). Maar ik had nu mijn zinnen hierop gezet en kreeg later nog kansen om dit te doen! (wordt vervolgd)

Dag 6 gingen we pas echt de natuur in, in the middle of nowhere met een lodge in de bergen. ’s Avonds een kampvuur met wat pintjes, een sterrenhemel waar je kon blijven naar kijken en een lekker geitje met currysaus. Wat moet een mens nog meer hebben… Terwijl iedereen nog lag te tukken, ging ik er vroeg uit om te gaan joggen in de bergen… De natuur kwam helemaal tot uiting met de dauw nog op het gras, de geur van de bomen, planten met grote varens, riviertjes die het landschap verdeelden en dit alles omringd door enorme bergen met besneeuwde toppen. Met een 4x4 kregen we ook nog een hele toer met uitleg over bloemen en planten en over hoe ze het ecosysteem proberen op orde te stellen. Om de eerste week af te ronden gingen we het Tongariro Nationaal Park in om één van de mooiste ééndagstrektochten ter wereld te doen: de Tongariro Alpine Crossing. Net zoals Frodo (ja, die van in Lord Of The Rings) gingen we Mount Ngauruhoe (of Mount Doom) halfweg beklimmen om in de sneeuw de volledige crossing te doen naar de andere kant. Hier konden we “Mordor” vanuit de film zien liggen. Maar wat een zicht: wolken rond de top van de berg, alles bedekt met sneeuw en op de steile stukken moesten we zelfs krampons (ijzeren pieken aan je schoenen) aandoen om verder te wandelen. Zalige trektocht waar je op het einde elke spier in je lichaam wist zitten, waar je ogen tekort had om 360° prachtige omgeving te bekijken en waar de weersomstandigheden je van een jongen een man maakten. Je snottebellen die bevriezen, de wind die je kaken een rode kleur gaven, en je vingers die stijf stonden van de kou, daar geniet een mens toch van! En nog had ik de tijd om een snow-angel te maken of een sneeuwballengevecht te starten. Om naar beneden te gaan ging het op sommige stukken iets makkelijker, neerzitten en hopla naar beneden gletsen. Onvoorstelbaar stuk natuur in het noorden van Nieuw Zeeland! Ik vraag me af wat het zuiden me nog te bieden heeft! Maar vooraleer we de ferry namen naar het zuidelijke eiland werd mijn verjaardag eerst nog uitbundig gevierd, tot in zekere mate want de alcohol is hier echt duur! Ik weet niet wat het is, maar Nieuw Zeeland geeft me enorm veel energie en ik probeer van elke seconde er het meeste uit te halen. Dat beloofd voor het zuidelijke eiland! To be continued…